Hey leave

Hey leave.

Gister stapte ik voor het eerst sind mijn val weer op de fiets. En wel op mijn geliefde racefiets waarmee ik over Tower Bridge soefde toen ik in Londen woonde en naar Bloemendaal aan Zee racete toen ik in Haarlem woonde. Na mijn val heb ik niet meer op de fiets gezeten maar gister was het zo’n prachtige dag dat me dat een goed moment leek. Ik fietste in korte broek en vestje twee kilometer naar Twijzelerheide alwaar ik op een heerlijk bankje ging zitten en genoot van het water, de lammetjes en de eeuwenoude omgeving. Ik was erg blij met die twee kilometer in de benen. Dat ik dat toch alweer kon! Er voer een bootje voorbij met jongens van een jaar of zestien. Ze riepen flirterig “ hey leave” naar me. En toen ik niet reageerde “ hey leave wer gjist hinne.” Ik dacht “ schatjes ik had jullie moeder kunnen zijn’. En ik bedacht me dat er door Twijzelerheide misschien niet zoveel dames of meisjes op racefiets te zien zijn maar ik aanvaarde het toch maar als een vrolijk voorjaars compliment. Vandaag weer op de racefiets twee kilometer naar Twijzelerheide gefietst. Deze keer met warme winterjas en sjaal om. Want het weer in Nederland is wisselvallig te noemen. Iets vermoeider dan gister ging ik weer op het bankje zitten en keek naar de lammetjes. Er kwam een man van in de vijftig aanfietsen op een sportieve fiets met een geel fluoriserend vestje aan. Voor hem fietste zijn zoon of kleinzoon. Hij keek naar me en vroeg ‘ alles goed?” ik antwoorde met “ ja hoor.” Hij vroeg nogmaals “alles goed?” Waarschijnlijk om duidelijk te maken dat hij de vraag serieus bedoelde. En ik zei nogmaals “ ja hoor” en ik voegde er een glimlach aan toe om hem te verzekeren dat alles ok was. Toen stak hij zijn duim joviaal op en fietste verder. Ik vond het intens vriendelijk van de vreemdeling. Toch stapte ik maar snel weer op de fiets want ik zag er blijkbaar wat kwetsbaarder uit dan ik me had gerealiseerd. Bij de brug zag ik een jongetje op een hele kleine quart door de tuin scheuren en een grote witte hond rende erachteraan. De ouders stonden er lachend naar te kijken en ik lachte met ze mee. Tijdens fietstochtjes van twee kilometer door de heide kan je nog heel wat beleven